جاذب ها را می توان به سه دسته اصلی تقسیم کرد: آلی طبیعی، معدنی طبیعی و مصنوعی

جاذب های طبیعی آلی شامل پیت ماس، کاه، یونجه، خاک اره، ذرت آسیاب شده، پر و سایر محصولات بر پایه کربن به راحتی در دسترس هستند. جاذب های آلی می توانند بین 3 تا 15 برابر وزن خود روغن جذب کنند، اما استفاده از آنها معایبی دارد.

برخی از جاذب های آلی تمایل به جذب آب و همچنین روغن دارند و باعث غرق شدن جاذب ها می شوند. بسیاری از جاذب های آلی ذرات سست مانند خاک اره هستند و پس از پخش شدن روی آب به سختی جمع آوری می شوند. این مشکلات را می‌توان با افزودن دستگاه‌های شناورسازی، مانند طبل‌های خالی متصل جاذب یونجه، برای غلبه بر مشکل فرورفتگی، و پیچاندن ذرات شل در مش برای کمک به جمع‌آوری، متعادل کرد. جاذب های معدنی طبیعی از خاک رس، پرلیت، ورمیکولیت، پشم شیشه، ماسه یا خاکستر آتشفشانی تشکیل شده اند. آنها می توانند 4 تا 20 برابر وزن خود روغن جذب کنند.

جاذب های معدنی، مانند جاذب های آلی، ارزان هستند و به راحتی در مقادیر زیاد در دسترس هستند. از این نوع جاذب ها در سطح آب استفاده نمی شود. جاذب های مصنوعی شامل مواد ساخت دست بشر هستند که شبیه به پلاستیک هستند، مانند پلی اورتان، پلی اتیلن و پلی پروپیلن و برای جذب مایعات بر روی سطوح خود طراحی شده اند.

جاذب های مصنوعی دیگر عبارتند از پلیمرهای اتصال متقابل و مواد لاستیکی که مایعات را به ساختار جامد خود جذب می کنند و باعث متورم شدن مواد جاذب می شوند. بیشتر جاذب مواد نفتی می توانند تا 70 برابر وزن خود روغن جذب کنند.هنگام انتخاب جاذب ها برای تمیز کردن نشت روغن باید ویژگی های جاذب ها و انواع روغن را در نظر گرفت: میزان جذب – جذب روغن با فرآورده های روغنی سبکتر سریعتر است.

پس از جذب روغن، دیگر نمی توان آن را آزاد کرد.

با هیدروکربن های سبک (به عنوان مثال، بنزین، سوخت دیزل، بنزن).میزان جذب – روغن های غلیظ تر به طور موثرتری به سطح جاذب می چسبند.

احتباس روغن – وزن روغن بازیافتی می تواند باعث افتادگی و تغییر شکل ساختار جاذب شود و هنگامی که از آب خارج می شود، می تواند روغن محبوس شده در منافذ خود را آزاد کند. روغن سبک تر و لزج کمتری نسبت به روغن های سنگین تر و چسبناک تر در حین بازیافت مواد جاذب که باعث آلودگی ثانویه می شوند، راحت تر از طریق منافذ از بین می رود.سهولت استفاده – جاذب ها را می توان به صورت دستی یا مکانیکی، با استفاده از دمنده یا فن، روی نشت ها اعمال کرد. بسیاری از جاذب های آلی طبیعی که به صورت مواد شل وجود دارند، مانند خاک رس و ورمیکولیت، گرد و غبار هستند، در شرایط باد استفاده نمی شوند و در صورت استنشاق بالقوه خطرناک هستند.